سالها پیش

در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها

حرفی به مادرم زدم که نباید میگفتم

یادم نیست چه بود

برای زیارت نزدیک ضریح شدم

دیدم دل سنگ شده ..

نه اشکی..

نه حضوری..

حس کردم خانم ناراحت است

یادم آمد به مادرم

سریع برگشتم و عذر خواستم...

او قبول کرد و من خوشحال دوباره برگشتم...

حالا

گریه امانم نمیداد..

چه حضوری...

..

در اشتباه محض است اگر کسی فکر کند

بی دعای پدر و مادر به جایی خواهد رسید

..

الان اعتراف میکنم هرچه دارم حتی دوستی با شهدا..

از دعای خیر پدرو مادرم ، لطف خدا و توجه معصومین است.

.

.

.

اصلا یه جایی کارتون گیر میکنه

به مادرتون بگید براتون دعا کنه...

نوشته شده در شنبه 94/6/14ساعت 5:3 عصر توسط دوستدار حضرت زهرا س♥ نظرات ( ) |